بازی آخر بانو

نظر كسانی كه كتاب را خوانده‌اند:

 آرين نجاري:  بنظرمن کتاب جالبی بود و نویسنده خلاقی داشت در یک جمله نو بود

 آزيتا كرمي‌پور:  سبك نو كتاب در تعريف يك داستان از زبان قهرمانان اصلي آن بسيار جذاب است. ضمن اينكه در آخر وقتي سرگذشت واقعي را از زبان بانو مي شنويم احساس ميكنيم كه از ابتدا ما نيز به عنوان خواننده به نوعي به بازي گرفته شده ايم. و شايد يكي از علل جذابيت كتاب نيز همين باشد

 كيوان سيار كاوردي:  کتاب خوبی بود . مدتها بود از یک نویسنده ی ایرانی جدید کتاب خوبی نخوانده بودم . روایت داستان نیز روایتی روان و خوب بود . داستان شروع خوبی داشت که باعث جذابیت آن برای من شد که تا پایان آن را دنبال کردم زیرا نگاه به مقاطعی از تاریخ معاصر دارد و به وصف حال گروه هایی می پردازد که زیاد در مورد آنها صحبت نمی شود و یک جور تابو شکنی دارد. با اینکه راوی در طول داستان عوض می شود ، اما خسته کننده و گیج کننده نیست . به نظر من در مجموع کتاب خوبی بود که پس از مدتها از یک نویسنده ی ایرانی نسل جدید خواندم .

 معصومه اطيابي:  كتاب هاي خانم سليماني هميشه برايم جذاب هستند و بازي آخر بانو از اين قاعده مستثني نبود. داستاني جذاب و زيبا كه شما را به دنبال خود مي كشد

 مهسا هوايي:  داستان را با كشش بسيار بالايي كه داشت خواندم و به انتها رساندم و در مجموع پسنديدم. در حال مزه مزه كردن فضا و سبك سنگين نمودن داستان، دو بخش پاياني به نام ضمائم را هم تبعاً خواندم كه چشمتان روز بد نبيند. نمي‌دانم چرا سركار خانم سليماني در اين رمان (و سگ‌سالي البته) به شيوه‌اي خاص كمر همت بسته‌اند كه داستاني قوي بپردازند تا در انتها با يكي دو حركت سريع به تمامي نابودش كنند!!! توضيحات و توجيهات دو بخش ضمايم كل ساختار شخصيت‌پردازي را در ذهنم به هم ريخت و داستان را بي‌ارزش جلوه داد. واقعاً چرا؟ چرا نبايد گذاشت داستان به حال خودش تمام شود؟!

 فيروزه تحريري:  نثر ساده و روان باعث خواندن يك نفس آن بود و دركل كتاب خوبي بود

 ليلا ميلان لو:  برعكس فصل‌هاي اول كه خيلي جذاب بود چند فصل آخر كتاب ضعيف بود.

 فاطمه ابراهيمي اصل:  به يك نوعي آدم را سر كار گذاشته بود

 منصوره دميرچي لو:  خوب! اول كه شروع مي كني فكر مي كني يك داستان سياسيه. راجع به مسائلي كه سالهاي زيادي ازش نمي گذره. برات جالب ميشه ولي يكي دو فصل كه ميري جلو مي بيني يه داستان عاشقانه است كه مثل اكثر داستانهاي عاشقانه و احمقانه همه مردهاي داستان عاشق يك دخترَن و مثل هميشه از اين مسئله غيرواقعي كه توي اكثر داستان ها تكرار ميشه، اينكه همه مردهاي داستان هم سليقه هستن، حوصله ات سر ميره ولي قلم قوي و روايت زيباي بلقيس سليماني تو رو تا آخر مي كشونه. اما بعد از تموم شدن داستان 2 تا ضميمه هست كه تمام حس تو را كه از خوندن داستان بهت دست داده به هم ميريزه! حتي فرصت نمي كني در مورد احساست به شخصيت اول داستان تصميمي بگيري اين كه دلت بسوزه، بگي حقش بود يا ... واقعا نمي دونم حكمت اون ضميمه ها چي بود. مدام تاكيد ميشه كه اون 268 صفحه داستان بوده! خوب من خواننده هم اين رو از اول مي دونستم چون ابتداي داستان ادعاي واقعي بودن نشده ولي سليماني با اون ضميمه ها تمام ساختار داستان را به هم ميريزه و تو با خودت فكر مي كني كه براي چي دويست و شصد و خورده اي صفحه دروغ خوندي! اما از قلم روان و قوي خانم سليماني لذت بردم . چقدر خوب خودش را ميذاره جاي شخصيت هاي متفاوت و حرف مي زنه. اين سبك برام خيلي جالب بود. فصل ابراهيم رهامي حرفهاي قشنگي داشت." مي بيني ما با توقعاتمون زندگي مي كنيم..."

 ليلا جواهري نكو:  به جز دو سه تا از فصلهايش كه بد نبود، از باقي آن خوشم نيامد

 زهرا ايمانيان:  نمی توانستم ادامه بدهم. هیچ چیز جذب کننده ای برایم نداشت. هیچ دلیلی برای خواندنش ندیدم.