درباره كتاب 'جانورنامه':
کتاب حاضر از نمونه‌های کلاسیک طنز اروپای مرکزی و شرقی است. نویسنده پس از شکست انقلاب‌های 1918 و 1919 مجارستان، در سرخوردگی و تلخ‌کامی عمیق خود، تنها به نوشتن طرح‌ها و قطعات کوتاهی پرداخت که با طنزی بکر و تیره، از جمله در قالب پرتره‌های بدیع و با روح حیوانات، نابه‌هنگاری مناسبات اجتماعی و رفتار و کردار نه کمتر عجیب انسان‌هایی را هم که در میان آن‌ها می‌زیست بیان می‌کند. بیشتر این طرح‌ها و قطعات که با لحنی به‌ظاهر جدی و علمی، برپایه‌ی بازی‌های زبانی، "مهمل‌گویی"های بکر، طنز و طعن و تمسخر نوشته شده. در عین‌حال که دیدگاه‌ها و پیش‌داوری‌های مانوس و تنگ‌نظرانه‌ی کتاب‌های درسی زیست‌شناسی را به سخره می‌گیرد، در چارچوب امکانات و "سوراخ‌سنبه"هایی که هنوز بسته نشده بود، تئوری‌های گذشته‌گرا و بی‌پروپایی را هم که پایه‌های سیاسی رژیم نیمه‌فاشیستی آن روزگار را تشکیل می‌داد، به چالش می‌کشد ... (برگرفته از توضیحات پشت جلد کتاب)
فصل اول کتاب با عنوان "مار" با این جملات آغاز می‌شود:
"مار جانوری است بسیار دراز، از کوتاه‌ترین شیلنگ آب هم درازتر است. در اطراف‌واکناف هر پنج قاره‌ی عالم یافت می‌شود. در کشتزارها، بیشه‌ها، صحراها، شنزارها، روی تابلو داروخانه‌ها، و علی‌الخصوص در آستین یاران باوفا؛ هرچند این گونه‌ی آخر هنوز مافنگی و لاجان است و یار باوفا او را در آستین می‌پرورد.
مار حیوان پخمه و بی‌دست‌وپایی است، به طوری که در میان خزندگان هم معلول صددرصد شمرده می‌شود، حتا یک دانه پا هم ندارد، ناچار روی زمین می‌خزد که در عین حال نشان‌دهنده‌ی طبیعت خاکی اوست ..."