سفر به سرزمین‌های غریب

داستان با این جملات آغاز می‌شود:

"وقتی دعوت‌نامه‌ی گردهمایی در کشور مراکش به دستم رسید از خوشحالی بال درآوردم. دیدن این کشور عربی که تمدن و فرهنگی غنی دارد از آرزوهای بزرگم بود. اما فکر نمی‌کردم سفرم به مراکش زندگی‌ام را دگرگون کند و قصه‌ی سرگذشت زنی ناشناس را کفِ دستم بگذارد.

از اول شروع می‌کنم؛ مقدمات سفر گره خورد و کمی طولانی شد اما بالاخره به شهر زیبای مراکش رسیدم. همه‌چیز خوب پیش رفت. گردهمایی جذابی بود. فرصتی دست داد تا با خیلی از کارشناسان هنر اسلامی و تازه‌ترین نوآوری‌های اهل فن آشنا شوم. سخنرانی‌ام که تمام شد، یکی از حاضران جلو آمد و به‌گرمی با من خوش‌وبش کرد. پوستی قهوه‌ای رنگ داشت؛ همان ویژگی‌ای که ساکنان شمال آفریقا را از دیگران متمایز می‌کند. قدکوتاه بود و نحیف. چمدانی چرمی به دست داشت که سنگین‌تر از خودش به نظر می‌رسید و انگار داشت منفجر می‌شد. خودش را پروفسور احمدی معرفی کرد، استاد بازنشسته‌ی دانشگاه رباط که در طنجه زندگی می‌کند و درباره‌ی هنر اسلامی می‌نویسد ..."