درباره كتاب 'جامعه‌شناسی خودمانی':
نویسنده در فصل‌های مختلف کتاب به زبانی ساده و همه‌فهم به بررسی خصوصیات اجتماعی ایرانیان می‌پردازد. عنوان فصل‌های کتاب گویای زاویه مورد بررسی نویسنده است:
- ایرانیان و توهم دائمی توطئه
- حقیقت‌گریزی و پنهان‌کاری ما
- ریاکاری و فرصت‌طلبی ما
- بی‌برنامگی ما
- احساساتی بودن و شعارزدگی ما
- مسئولیت‌ناپذیری ما و …
فصل "با تاریخ بیگانه‌ایم" با این جملات آغاز می‌شود:
"یکی از دردهای مملکت این است که حتی تحصیل‌کرده‌هایمان خیلی با تاریخ میانه خوبی ندارند (اگر یادتان باشد در دوره‌های دبیرستان هم نه تاریخ و نه معلم تاریخ معمولا جدی گرفته نمی‌شدند.) مسخره‌تر از این نمی‌شود که یک نفر به اصطلاح مدعی، یک نفر تحصیل‌کرده، نداند از دو یا سه نسل قبلش پدرش کیست؟
یادش به خیر در زنگی‌آباد کرمان، شبی میهمان مرد دانای بی‌ادعایی بودم به نام آقای اسدالله زنگی‌آبادی، می‌گفت آمار بگیرید از این جمعیتی که در این مملکت هستند من نمی‌گویم از روستایی‌ها، بی‌سوادها، از بی‌ادعاها، از همین طبقه‌ی مدعی و تحصیل‌کرده، از استادهای دانشگاه که قاعدتا باید علمدار فرهنگ این جامعه باشند، تا معلمش، مهندسش، دبیرش، یک آمار سرانگشتی بگیرید و ببینید چه درصدی از همین خانواده‌های دستچین به اصطلاح "شجره‌نامه" دارند؛ این را کم نگیرید فاجعه است ..."