درباره كتاب 'مقاومت شکننده: تاریخ تحولات اجتماعی ایران از صفویه تا سالهای پس از انقلاب اسلامی':
نویسنده کتاب ضمن علتیابی نحوه رویکارآمدن، قدرتگیری و سپس افول دولت نیرومند صفوی، آن هم زمانی که احتمالا ایران در آستانه ورود به انقلاب صنعتی بود، فروپاشی دولت صفویه را ناشی از وجود بحرانهای درهمتنیده اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و نیز کشمکش قاطع بخشهای مختلف نخبگان سراسر امپراتوری ایران میداند. به دنبال سقوط سلسله صفویه دوره تلخی از ناآرامی، ناامنی و جنگهای داخلی و جابهجایی سلسلهها در کشور پدید آمد و همین جنگها باعث شد کشوری که در زمان شاه عباس یک امپراتوری بزرگتر از تزار روسیه، عثمانی و هندوستان بود و در عرصه خارجی امپراتوریهای در حال شکلگیری جهان سرمایهداری قرار داشت، به جای آنکه بخشی از جهان مزبور شود در زمان حکومت دودمان قاجار به حاشیه آن جهان رانده شد و نسبت به آن موقعیت حاشیهای و وابسته پیدا کرد. این وضع برای مردمی که در بخش اعظم تاریخ طولانی سرزمین خویش با استقلال زندگی کرده بودند قابل تحمل نبود. از آن پس جنبشهای پرتوانی پدید آمد و مردان بزرگی مانند امیرکبیر و مصدق پیدا شدند و کوشیدند ایران را از حالت وابستگی و موقعیت حاشیهای به درآورند اما هربار به دلایلی - که به تفصیل در کتاب مورد بحث قرار گرفته است - این اقدامها به شکست و ناکامی انجامید ... (برگرفته از مقدمه مترجم کتاب)