سيمين عارف‌نژاد: در نوجوانی این کتاب را خوانده‌ام. متن سلیس و روان آن در ذهنم مانده است وهمچنین داستان دلدادگی راوی که به شیرینی بیان شده است. در ضمن من به تازگی عضو جبره کتاب شده‌ام و بابت ان از برادرزاده عریزم فاطمه ممنونم!
اسما زنگنه: عالی بود. سبک نگارش سیمین را دوست دارم و فضای کتاب برایم بسیار باورپذیر بود
امین کارگر: از متن و نوشته هاش خیلی خیلی لذت بردم
مرجان زماني نجف‌آبادي: کتابی که تاریخ مصرف ندارد... همه سال ها و همه روزها یوسف ها و زری ها در کنار سایرین هستند
سارا ايزدي: به نظرم یکمی زیادی سعی در القای افکارش به خواننده داشت ( البته افکارش اغلب درست بودن) و اینکه آخرش یکمی هول هولکی تموم شد. اما به هر حال آنقدر پختگی و جذابیت داشت که نتونم بهش کمتر از چهار ستاره بدم!
ژاله فراهاني: به حق که یکی از بهترین رمان‌های فارسی است. داستان ضمنی کتاب که برای کودکان راوی نوشته یا خوانده می‌شود به حدی گیرا و دوست‌داشتنی است که بنده شخصا صحنه به صحنه‌ی آن را در ذهنم حک شده دارم. روایت زنانه‌ی عشق و طعم ظریف و جزئی‌نگر آن از بیان بانویی با قلم طناز و نقاش‌وار، که با حماسه‌ای تاریخی و نازنین در هم می‌آمیزد، لذت دوباره و دوباره و شاید دوباره خواندن آن را هر بار از مرتبه‌ی قبل بیشتر می‌کند.
مژگان چايچيان: كار خوب خانم دانشور عزيز كه طبق معمول پدر عدالت‌طلب خانواده به خاطر احقاق حق مردم به آب و آتش مي‌زند.
مهرداد حسام پور: برای آشنا شدن با سبک نویسنده و در مسیر داستان قرار گرفتن نیاز است که چند فصل اول خوانده شود و به دقت دنبال شود. شخصیت یوسف شبیه جلال آل احمد پردازش شده است این به خصوص در انتهای داستان و با مرگ مشکوک یوسف بیشتر نمایان می شود