درباره كتاب 'گاه و بی‌گاهی دانشگاه در ایران: مباحثی نو و انتقادی در باب دانشگاه‌پژوهی، مطالعات علم و آموزش عالی':
به نظر می‌رسد شواهد و استدلال زیادی لازم نخواهد بود اگر بگوییم دانشگاه و علم در جامعه‌ی "دانش‌بنیان"، بیش از هر زمان دیگر، جریان اصلی تعیین‌کننده‌ای برای آینده‌ی این سیاره شده است؛ خصوصا در جامعه‌ای در حال گذار، مانند ایران، که در کار ساخته‌شدن است و در تب‌وتاب تجدد و تحول و توسعه است و قضایای دشوار معاصریت آن به‌شدت موکول است به وضع علم، به مرجعیت دانش و به جایگاه دانشگاه و نقش اجتماعی دانشگاهیان. اکنون میلیون‌ها نفر از جِرم جمعیتی ما را دانشجویان و دانش‌آموختگان تشکیل می‌دهند و بیش‌تر خانوارهای ایرانی حتی در دوردست‌ترین مناطق، دست‌کم یک نماینده و گاهی چند نماینده از این جمعیت را دارند. حقیقتا دشوار خواهد بود که بدون فهم سوانح دانشگاه در ایران، و بدون تحلیل دقیق مسائل آموزش عالی در این سرزمین، بتوانیم توضیح رضایت‌بخشی از بسیاری از روندهای کنونی جامعه‌ی ایرانی و احتمالا آتی آن بدهیم.
نویسنده با همین طرز نگاه بود که مطالعات علم و آموزش‌عالی را جزو برنامه‌ی پژوهشی خود قرار داده است. در این کتاب شمه‌ای از این مباحث در چهارده فصل سامان یافته و تقدیم شده است، به این امید که با ملاحظات خوانندگان و نقد صاحب‌نظران سهمی ناچیز در افق‌گشایی‌های تازه برای "مسئله‌ی ایران" برعهده بگیرد. (برگرفته از توضیحات پشت جلد کتاب)