عزيزه سرمدي: این کتاب را باید حتما آهسته و با تامل خواند. در طول خواندن این کتاب جملات "جان شیفته" رومن رولان و صحنه های "ناتوردشت" در جلوی چشمانم رژه می رفتند. شاید در آینده مطالب این کتاب واقعا تجربه شود. در هر صورت بشر به سوی تکامل پیش می رود.
هانيه سالاري: بسیار جذاب و زیبا ... حتما پیشنهاد می‌کنم بخونین.
نازلي علوي: كتاب چيزي بيش از "سرگرم كننده" بود
سيده آسيه موسوي معاف: منو یاد کتابهای جورج اورول انداخت. دوستش داشتم.
وحيده اسدي: فضای کتاب و پذیرش شرایط عجیبی که بر جامعه حاکم شده بود رو نه می‌تونم بگم دوست نداشتم و نه می تونم بگم خوشم اومد! اما ارزش خوندنش رو داشت.
محمود اسلاميان: دنیای تاریکی که اتوود در سرگذشت ندیمه ترسیم می‌کند قابل باورتر از دنیایی است که اورول در 1984 تصویر کرده است، اما پختگی و خوشخوانی کتاب اورول را ندارد. اطلاعات محدود و بریده‌بریده‌ی مستند نما و از دید اول شخص، چندان به کمک خواننده نمی‌آید و بخش آخر که دویست سال بعد، کمی اتفاقات را روشن می‌کند مثل شعله‌ی کبریتی در یک غار تاریک و بی‌انتهاست. دوهفته طول کشید تا در کنار سه رمان دیگر این کتاب را خواندم و به جز یکی دو بند از آن بقیه را زیاد جالب ندیدم.
مجتبي ريگستاني‌فرد: پس از خواندن این کتاب و «آدمکش کور» به این نتیجه رسیدم که دیگر «مارگارت اتوود» نخوانم! نام و شهرت و جوایز معتبر نویسنده برام مهم نیست، مهم اینه که با فضا و تخیل و تلخی داستان‌هایش ارتباط برقرار نمی‌کنم.