درباره كتاب 'سفرنامه تاورنیه':
ژان باتیسیت تاورنیه، جهانگرد فرانسوی، به سال 1605 در پاریس به دنیا آمد. خانواده او که اکثر جغرافی‌دان و حکاک و نقشه‌نگار بودند از بندر آنورس در بلژیک به پاریس آمده و در آنجا مستقر شده بودند. ... بیست و دو سال بیشتر نداشت که بسیاری از کشورهای اروپا (فرانسه، انگلستان،بلژیک، هلند، لوکزامبورگ، آلمان، سویس، لهستان، مجارستان، ایتالیا) را دیده بودو به قدر رفع نیاز به زبانهای رایج آن کشورها سخن می‌گفت. در همین سفرهای اروپا بود که راه سفرهای آینده خود را گشود. پس از مدتی خدمت در نزد نایب‌السلطنه مجارستان، با فرستاده کاردینال ریشلیو به نام پر ژوزف، که چندی بعد مدیر انجمن‌های دینی مشرق زمین شد، ملاقات کرد و در واقع توانست از راهی که این کشیش کاپوسن به کشورهای مشرق باز کرده بود استفاده کند.
... سفرهای تاورنیه میان سالهای 1632 تا 1668 میلادی صورت گرفت. سفر اول او در زمان سلطنت شاه صفی، نوه شاه‌عباس بزرگ، و سفرهای دیگرش در زمان شاه‌عباس دوم و شاه سلیمان (صفی دوم) بود. این شش سفر را سه سفر بازگشت از هند تکمیل کرده که یکی از طریق دریا از بندر سورت به هرمز و دوتای دیگر از طریق قندهار بود. بدین‌گونه او نه بار به ایران آمد ... (برگرفته از مقدمه کتاب)