درباره كتاب 'انگشت و ماه: خوانش دوازده شعر احمد شاملو':
... از همین اول آب پاکی را روی دست آن خواننده‌یی بریزم که از این کتاب بیش از آن‌چه هست انتظار دارد. به او می‌گویم که "انگشت و ماه" نه شرح و تفسیر شعر شاملو است، نه تاویل و نقد، و این جور چیزها. فقط نمونه با چند شیوه از "خوانش" شعر است که نمونه‌هایش از شعرهای احمد شاملو انتخاب شده است. آموزش خوانش است، برای کلاس‌های دبیرستان. همین. من این شیوه را از منابع مختلف غربی آموخته‌ام. در تمام مدت نوشتن این کتاب شاگردهای دبیرستانی را پیش چشم داشته‌ام. خلاصه، روی حرفم با "بر و بکس" مدرسه است (اگر شما از بر و بکس باشید دیگر احتیاجی نیست که برای‌تان بنویسم "بَر و بَکس".) سعی کرده‌ام با همان زبانی بنویسم که با آن‌ها حرف می‌زده‌ام …
... انگشت و ماه، در این ویرایش، خوانش دوازده شعر شاملو است - اگر از اشارات گهگاهی به شعرهای دیگر بگذریم - همراه با یکی دو مقاله. پس نمی‌خواهد شناخت شاملوی شاعر باشد. غرض از این کتاب جز این نیست که انگیزه‌یی شود که شعرهای شاملو، و شاید هم به طور کلی، شعرهای دیگران را با جانی آگاه‌تر بخوانیم. این‌جا به نکات ادبی - از هر نوع که باشد - اشاره‌یی نمی‌شود، فقط گهگاه به یکی دو نکته‌ی دستوری، آن هم به شکلی بسیار مقدماتی پرداخته‌ایم. بنا بر این، روی خطاب من به کسانی است که خواندن شعرهای شاملو، و شاید هم شعرهای دیگران برای‌شان سخت بوده است. پس در آن نه حکمی در باب این یا آن شعر، یا شعر به طور کلی، خواهید یافت و نه نقد و تفسیری، به معنای معمول آن. بل که این نوشته‌ها طرح‌هایی هواییانه است، به قول مولانا.
این خوانش‌ها از دید خواننده به شعرها نگاه می‌کند، و لزومی ندارد که خواننده این‌جا نقاد شعر باشد یا مفسر آن. او می‌خواهد آن را بشناسد و با آن زندگی کند، با آن و در آن سفر کند. شاید در قدم‌های بعدی است که به نقد یا تعبیر یا تفسیر آن می‌نشیند. بنا بر این، این نوشته در همان سامان خوانش شعرها می‌ماند.
در کتاب می‌خوانید که در وقت خواندن شعر مجازیم تخیل‌مان را به کار بندیم، و فرق می‌گذاریم میان تخیل و خیال‌بافی. بیان کوتاهِ تفاوت میانِ این دو این جا ضروری است ... (برگرفته از بخش‌هایی از پیشگفتار کتاب)