محمدصادق صديق منفرد: همان‌طور که مقدمه کتاب گفته، "ما" زامیاتین را می‌شود سرآغاز کتاب‌های پادمان‌آرمان‌شهری و الگویی برای "1984" اورول، "دنیای قشنگ نو" هاکسلی، "میرا" کریستوف فرانک، "یونی کامپ" ایرا لوین، "بخشنده" لوییس لوری و "سرگذشت ندیمه" آتود دانست. فضای کلی همه این داستان‌ها برگرفته از "ما"ست، یک فضای توتالیتاریستی و تاریک که همه چیز در خدمت و تحت نظارت دولت مرکزی است. انسان‌ها در "یک‌تا کشور" تحت سلطه ریاضیات، عدد نام دارند، ذهن‌ها همیشه در حال شست‌وشو و اتاق‌ها شیشه‌ای است. همه چیز از قبل برنامه‌ریزی شده و زندگی به‌صورت ماشین‌وار جریان دارد. این هم جمله‌ای از زامتیاتین در مقدمه کتاب:"انسان روزی از بوزینگی دست کشید که اولین کتاب منتشر شد. بوزینگان هرگز این تحقیر را فراموش نکرده‌اند: کافی است کتابی به دست بوزینه‌ای بدهید، فوری آن را کثیف، خراب و پاره‌پاره خواهد کشد."