عليرضا (ماني) دواتگران: کتاب در عین حالی که نوشتار ساده‌ای داره، می‌تونه مخاطب رو جذب کنه و کنجکاوی خواننده رو برانگیزه. با توجه به سن کم و تازه‌کار بودن نویسنده، نوید کارهای بهتری از این نویسنده‌ی جوان در آینده میشه داد.
شهرزاد فيروزبخت: قبل از چاپ شدن این کتاب، نویسنده در کانال تلگرامش بخش‌هایی از کتاب هنوز چاپ نشده‌اش رو به اشتراک می‌ذاشت و آنقدر این تکه‌ها برام جالب بود که شدیدا منتظر چاپ شدن کتاب بودم ولی بعد از خوندن کل کتاب حس این رو داشتم که به جای یک متن یکپارچه، با یک چهل تکه از پارچه‌های نفیس و باارزش روبرو هستم که با کوک‌های درشت و ناشیانه کنار هم دوخته شدن. داستان کتاب شدیدا آبکی و سطحیه و شخصیت‌ها اصلا پرداخت نشدن و هرجا جمله‌ی مثلا پرمغزی میگن، تصویر آینه‌ای از نویسنده رو نشون میدن که به نظرم بهتر بود نویسنده به جای این همه تصویر نصفه نیمه از خودش، یک تک‌گویی کامل رو طراحی می‌کرد ... البته در انتهای داستان غافل‌گیری هوشمندانه‌ای هست که نشانه‌ی خلاقیت آقای نویسنده است، امیدوارم این خلاقیت در آینده نزدیک به ثمر بشینه و متن‌های آقای معین پخته‌تر و یکدست‌تر بشن و کتاب‌های بعدیشون از برش‌های تلگرامی زیبا، به یک اتحاد یکپارچه زیبا برسن.