محمدحسين طاهري‌نيا: کتاب خیلی خوبیه و خوشحالم که تونستم بخونمش، هرچند پایانش واقعا کمی ناراحت‌کننده بود، ولی اصلا از ارزش کتاب کم که نمی‌کنه هیچ، بلکه بیشتر لذت بخشش می‌کنه.
محمود اسلاميان: جمله‌های کتاب ساده و روزنامه‌ای است و موضوع آن نکوهش جنگ؛ این یک روی قضیه است ولی روی دیگر آن تلاش برای نشان دادن لاقیدی انسان در هر حال و جایگاه است حتی در جنگ. شخصیت‌های مذکر فقط به نوشیدن مشروب و زن فکر می‌کنند و شخصیت‌های زن در ترس از مردان. حتی لاقیدی شخصیت اصلی زن داستان در حمایت از خواسته‌های مرد است و مرگ او هم مانند دیگر شخصیت‌هایی که در داستان می‌میرند چنان پیش‌پاافتاده روایت می‌شود که یادآور گزارش‌های جنگی از کشتگان است که به علت تعداد زیاد توجه به یک‌یک آنها زیاد قابل ملاحظه نیست. انتخاب زاویه‌ی دید اول شخص برای داستانی که روایتگر جنگ است، هوشمندانه است و تکرار جملات نیز آزاردهنده نیست. در کل کتاب خوبی است اما نه به آن معنا که اگر آن را نخوانده‌اید چیزی را از دست داده باشید. ولی ضرری ندارد که بخوانید و بیندیشید!