نازلي عليپور: یکی از بهترین کتابهایی که خوندم ... بشدت پیشنهاد میشود ...
پريسا آستانه: کتاب روایت تفکراتی است که در سر یک زن جوان متأهل میگذرد. راوی زبان اول شخص را برای این روایت در نظر گرفته تا بتواند گفت و گوی درونی زن را به راحتی منتقل کند. سیر داستان یک سیر خطی نیست و گاهی به عقب و گذشته پرش میکند بدون اینکه خواننده را از این قضیه آگاه کند، و خواننده باید خود با توجه به قرائن متوجه این موضوع بشود. این موضوعی بود که من را گاهی گیج میکرد که الآن دقیقاً کجای داستان قرار دارم. همچنین داستان نه آموزنده بود و نه سرگرمکننده، و شخصیت اصلی داستان زنی ضعیف و بیاعتماد به نفس و تسلیم سرنوشت نشان داده شده و تا آخر داستان همانطور به حال خود رها شده بود. با توجه به سلیقهی شخصی من برای دیدن و خواندن از زنهای قوی و تلاشگر، خواندن از چنین زن رقتانگیزی حال من را خراب میکرد، و از آن بدتر اینکه چنین شخصیتی به عنوان شخصیت نمادین زن ایرانی پنداشته شده است. در کل این کتاب برای من بسیار خستهکننده بود و نتوانستم با آن ارتباطی برقرار کنم. به نظر من شایسته ی عناوینی مثل بهترین رمان نبود (که البته در جایی خواندم که از سر ناچاری و نبود رمان برتر این جوایز به این کتاب تعلق گرفته).