مژگان حسيني: کتاب با نثر روانی نوشته شده و بازتاب نسبتا کاملی از نگاه نسل نوظهوری از روشنفکران است که فکر میکنم برای کتابخوانهای حرفهای نامانوس باشد. ولی حاوی مطلب چشمگیری نیست. حتی نیم دانگ هم از پیونگ یانگ به دستم نیامد. علاوه بر این نویسنده طنز غیردلنشینی در توصیفاتش به کار میبرد که ارتباط گرفتن با آن برای من جذاب نبود.