فصل اول کتاب با این جملات آغاز می‌شود:
"مهدی آذریزدی یکی از کسانی است که به مفهوم نهاد کودکی و به‌طور ویژه ادبیات کودکان در ایران شکل دادند. نقش او در این کار به ظاهر بازنویسی از آثار ادبی و دینی کهن است. اما در کنکاش بیش‌تر متوجه می‌شویم، جایگاه او بازنویسی برای ادبیات کودکان نیست، که او از معماران ادبیات نو کودکان در ایران، بلکه فراتر از آن، نقش‌آفرین شکل دادن به زبان در ادبیات کودکان ایران است.
آن نکته‌ای هم که بسیاری از بزرگان فرهنگ و ادب فارسی مانند دکتر خانلری، دکتر معین، جمالزاده، آل‌احمد، سیمین دانشور، دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن و بسیاری دیگر را به سوی "قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب" کشاند، نه صرف بازنویسی که ساخت گونه‌ای زبان در ادب فارسی در یک مقطع خاص است. درباره مهدی آذریزدی تاکنون هیچ پژوهشی که قابل اعتنا و جامع باشد، انجام نشده است. نه زبان او، نه شخصیت و تاثیرگذاری‌اش در حوزه ادبیات کودکان و مطالعات کودکی ..."