ساناز خیاطی: انجمن شاعران مرده با ترجمه حميد خادمي كه ديگر يك سال و چند ماهي‌ست كه از دنيا رفته يكي از آرماني‌ترين رمان‌هاي نيمه‌ي دهه‌ي هفتاد و روزگار جوان‌تر بودن من بوده و هست. اين كتاب ممكن است از نظر تكنيك اثر شاخصي در ادبيات جهان نباشد ولي مگر مي‌شود آن معلم نوگرا در مدرسه‌يي شبيه به همان مدرسه‌هاي زمان ما را فراموش كرد. مگر مي‌شود صحنه‌ي روي ميز رفتن پسرها و غار تنهاييشان و آن خودكشي رفيق‌شان را از ياد برد ... پيدا كردن شعر و كشف تنهايي و زن و مهم‌تر از همه نافرماني! و چقدر امروز در بسته كتاب‌هاي فرستاده شده، ديدنش و فكر دوباره ورق زدن‌ش مشعوفم كرد. :)
محمود اسلاميان: تاثیر شگرف یک معلم خوب بر ذهن‌های پذیرای تغییر ... از کتاب‌هایی که به خاطر ایده‌ی زیبایش توصیه می‌کنم حتما آن را بخوانید