صفورا زواران حسيني: ۱. کتاب را دوست داشتم. با اینکه یک مدتی است از این کتاب‌های دوره کمونیستی و بلوک شرق زیاد شده و آدم از این تکرار و از اینکه مدام دنبال شرایط مشابه بین کشور خودش و آن‌ها می‌گردد خسته می‌شود. اما این کتاب فرق داشت. کتاب درباره زنان و تجربه‌های زنانه در زمان حکومت کمونیستی است. کتاب یک نقطه اوج‌هایی دارد که آدم از شدت لذت می‌خواهد بلند بلند شروع کند از نویسنده تعریف کردن. مثل ماجرای دخترش و عروسک باربی یا ماجرای پالتو پوست یا ... ۲. از خود کتاب جذاب‌تر حتی، مقدمه خشایار دیهیمی است! این کتاب اولین کتاب از یک مجموعه دور و دراز است که قرار است نقطه اشتراکشان فلسفه در زندگی روزمره باشد. غیر از موضوعات و محتوا، طراحی و رنگ جلدها هم جذاب است.
ساناز خیاطی: يكي ميگفت شادي‌ها يكسانند اما بدبختي انواع و اقسام مختلفي دارد. اين كتاب ولي اين جمله را نقض مي‌كند و به اين نتيجه مي‌رساند كه بدبختي در كشورهاي ديكتاتوري و كمونيستي در قالب هر دين و مسلكي شبيه به همه. در ضمن پي بردم كمونيسم از يك ايدئولوژي فراتره و بيشتر شبيه يك وضعيت ذهني ست كه به اين راحتي‌ها از ناخودآگاه پاك نمي‌شود. بهر حال كتاب تصوير واضح و فوق‌العاده‌اي از يه جامعه كمونيستي بهم داد تصويري كه آدم تا تو يه حكومت سوسياليستي بعنوان يه شهروند و نه توريست يا مسافر زندگي نكنه بدستش نمياره!