درباره كتاب 'حاجی واشنگتن: تاریخ روابط ایران و آمریکا در روزگار قاجاریه و پهلوی':
کتاب، همانطور که در عنوان آن هم اشاره شده، روایتی است از تاریخ روابط پرفراز و نشیب ایران و آمریکا از زمان سلطنت سلسله قاجار تا سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی. فصل‌های ابتدایی کتاب به چند و چون ورود و حضور آمریکایی‌ها در ایران در سال‌های آخر سلطنت قاجار می‌پردازد. سپس ماجرای اشغال ایران در زمان جنگ جهانی دوم، تجزیه آذربایجان، نهضت ملی شدن صنعت نفت و کودتای بیست و هشت مرداد و نقش دولت آمریکا در هریک از این وقایع بررسی می‌شود.
نویسنده کتاب با اختصاص فصلی از کتاب به موضوع "آمریکاییان در میان ایرانیان" بطور مفصل فعالیت آمریکایی‌ها و اتفاقات ریز و درشت حد فاصل میان وقوع کودتای سال 1332 تا سال‌های پایانی سلطنت پهلوی دوم را بررسی می‌کند. دوره‌ای تاریخی که نقش و قدرت آمریکا در ایران بیش از هر زمان دیگر بوده است.
یک سوم پایانی کتاب نیز با مرور وقایع سال‌های پایانی سلطنت پهلوی موضوعاتی همچون "دولت نظامی ازهاری"، "خروج شاه" و "ماموریت هایزر در ایران" را مرور می‌کند و با بررسی اشغال سفارت آمریکا توسط دانشجویان خط امام و شروع جنگ تحمیلی ایران و عراق، کتاب را به پایان می‌برد.
فصل اول کتاب با این جملات آغاز می‌شود:
"نخستین سفرنامه‌ای که توسط یک ایرانی از سیر و سیاحت و دوران اقامت در آمریکا نوشته شده است خاطرات "میرزا محمدعلی" پسر "ملارضای محلاتی" معروف به "حاجی سیاح" است.
"حاجی سیاح" در حدود سنه 1275 هجری قمری هنگامی که بیست و سه سال بیشتر نداشت به هدف جهانگردی و سیر و سیاحت عازم "قفقاز" گردید. وی مدتی در قفقاز توقف نمود تا بتواند زبان‌های ارمنی و ترکی و روسی را در حد مکالمه و رفع نیاز فراگیرد.
بعدها حاجی سیاح به تفلیس در گرجستان رفت و در آنجا به عنوان معلم زبان‌های فارسی و عربی در یکی از مدارس به کار پرداخت. وی پس از مدتی اقامت در گرجستان عازم عثمانی گردیده و در استانبول اقامت گزید. حاج سیاح در زمان اقامت در استانبول در مدرسه‌ی "لازاریست‌ها" موفق به تحصیل زبان فرانسه گردیده و از آنجا برای بازدید از اکسپوزیسیون پاریس عازم فرانسه شد ..."