درباره كتاب 'فرهنگ اتومبیل در شهر تهران':
کتاب خلاصه‌ای است از یک پایان‌نامه کارشناسی ارشد که در سال 1388 نوشته شده و سعی دارد داستانی از فرهنگ استفاده از اتومبیل در شهر تهران را از زبان کاربران این وسیله نقلیه، به تصویر بکشد. مطالب کتاب در سه فصل تنظیم شده است. در فصل نخست، با تعریفی از فرهنگ اتومبیل، تاریخچه‌ای از حضور اتومبیل در جامعه ایران بیان شده است. در فصل دوم، مروری بر دیدگاه‌های نظری که به طور مستقیم یا غیرمستقیم، به فرهنگ اتومبیل پرداخته‌اند صورت می‌گیرد. در فصل سوم، معانی، کارکردها و انگیزه‌های متنوع استفاده از اتومبیل در شهر تهران بیان می‌شود ... (برگرفته از مقدمه کتاب)
در بخشی از فصل سوم کتاب می‌خوانیم:
"... رابطه طبقه اقتصادی و هویت در فرهنگ ایران رابطه بااهمیتی است. از نظر تاریخی، پراهمیت‌ترین پارادیم‌هایی که تحلیلی از فرهنگ داشته‌اند قبل از هر چیز بر موضوع اقتصاد تاکید کرده‌اند. ارتباط بین اتومبیل و هویت اقتصادی، رابطه آشکاری است. اتومبیل در جامعه ایران، یکی از شاخص‌های اصلی نشان‌دهنده جایگاه طبقاتی، و میزان ثروت و درآمد است. فرد خواه خود اتومبیل شخصی داشته باشد یا نه، می‌تواند در ذهن خود میان خودرو و هویت طبقاتی و اقتصادی صاحب آن ارتباط برقرار کند.
علی: "ماشین خوب نماد پولداریه. اولین چیزیه که معرف توئه. این روزا مایه‌داری به ماشینه. قبل از اینکه تو رو ببینن ماشینت رو می‌بینن."
از آنجاکه گمنامی موجود در شهر مدرن، فرصت آشنایی چهره‌به‌چهره را از افراد گرفته و روابطی سطحی، زودگذر، غیرشخصی و جزئی را ایجاد کرده است، اتومبیل این امکان را می‌دهد که مالک خودرو، ورای ویژگی‌های فردی و خانوادگی، جایگاه اقتصادی‌اش را به دیگران بنمایاند و بر ذهنیات و تصورات آنها اثر بگذارد ..." (صفحه 128 کتاب)