مطالب کتاب با این جملات آغاز می‌شود:
"امیرمومنان علی (ع) فرزند ابوطالب و جد او عبدالمطلب پسر هاشم است. نام عبدالمطلب عامر بود و شیبه الحمد شهرت داشت. گویند چون زاده شد موهایی سپید بر سر او رسته بود، پس او را شیبه لقب دادند. و چون مطلب عموی او پس از مرگ هاشم به مدینه رفت و شیبه را با خود به مکه آورد، از او پرسیدند: "این کودک کیست؟" گفت "بنده‌ی من است." و گفته‌اند مردم چنان پنداشتند که مطلب در این سفر بنده‌ای با خود آورده است. از این‌رو عامر به عبدالمطلب مشهور گردید. عبدالمطلب فرزند هاشم است و هاشم پسر عبد مناف. خاندان هاشم شاخه‌ای از عبد مناف‌اند و شاخه دیگر آن بنی عبد شمس نیای امویان است. و هر دو خاندان از قریش‌اند. خاندان هاشم در قریش به بزرگواری و گشاده‌دستی شناخته بودند، هر چند مکنتی چون خاندان عبدشمس نداشتند ..."