درباره كتاب 'وقفه‌ی تاریک: نامه‌هایی در باب فقدان، ماتم و دگردیسی':
راینر ماریا ریلکه‌ی شاعر در طول زندگی خود افرادی را که به او نزدیک بودند، یا پس از خواندن آثارش با او ارتباط برقرار کرده بودند، یا ملاقات کوتاهی میان‌شان روی داده بود - هرآن کسی که ریلکه به‌نوعی احساس می‌کرد رابطه‌ای درونی با او دارد - در قالب نامه‌هایی مستقیم و خصوصی مخاطب قرار داد. ریلکه، در زمان مرگ‌اش در 1926 در سن پنجاه‌ویک سالگی، بیش از چهارده هزار نامه نوشته بود، که خودِ شاعر آن‌ها را به اندازه‌ی شعرها و آثار منثورِ خود مهم می‌دانست. نامه‌های ریلکه، خصوصا برای خوانندگانی که با شعر درگیر و مانوس نیستند، ایده‌های اصیل او درباب نقشِ عشق، مرگ و هنر در زندگیِ ما را قابل دسترس می‌کند.
در دل مکاتبات بی‌شمار ریلکه، چیزی حدود بیست‌وچهار نامه‌ی تسلیت وجود دارد. او در این نامه‌ها در باب فقدان و میرایی می‌نویسد، و نقش یک راهنمای جدی و حساس، و در عین حال به‌غایت دلگرمی‌بخش را در گذر از این سویه‌های دردناک و گریزناپذیرِ زندگی به‌عهده می‌گیرد. این نامه‌ها، که در کتاب حاضر برای اولین‌بار در یک مجلد گردآوری شده‌اند، در کنار هم حکایتی را بازگو می‌کنند که از حلال شناخت شجاعانه و قاطعانه‌ی مرگ به دگردیسیِ شخصیِ ژرف رهنمون می‌شود. البته اگر این نامه‌ها جدا از هم خوانده شوند، هرکدام‌شان می‌تواند تسلایی به کسی بدهد که با فقدانی درگیر است. این نامه‌ها در عین حال می‌توانند طرح اولیه‌ای عرضه کنند تا ما عباراتِ درستی برای انتقال هم‌دلی و غم‌خواری به سوگواران بیابیم. در مواجهه با فقدان چه می‌توان گفت، وقتی عبارات نحیف‌تر و پیش‌پاافتاده‌تر از آن به نظر می‌رسند که بیان‌گر ماتم ما باشند و درد را تسکین بدهند؟ این نامه‌ها رهنمودهایی برای اوقاتِ تقلای ما در تسلی‌دادن به داغ‌دیدگان عرضه می‌کنند تا نگذاریم فقدان و ماتم ما را در خود غرق کند، و به بیح‌حسی و خاموشی بکشاند ... (برگرفته از مقدمه کتاب)