درباره كتاب 'گفتن واقعیت به صاحبان قدرت: گفتارها و گفت‌وگوها':
مجموعه‌ای از سه گفتار یا مقاله و هشت گفت‌وگو. این گفت‌وگوها بیش از آن‌که امیدآفرین باشند مرا متاثر و متاسف می‌کنند. گویی سرانجام تصمیم نداریم "نخبه‌کشی" را کنار بگذاریم و از نیروهای بادانش و باتجربه خود بهره کافی و لازم بگیریم. چرا؟ نمی‌دانم! در نوردیدن مرزهای توسعه‌نیافتگی بدون داشتن برنامه و بدون اجرای قوی برنامه ناممکن است. کنار گذاشتن سرمایه‌های انسانی گرانبها به‌آسانی نوشیدن یک لیوان آب و این‌که فراموش می‌کنیم ملت چه هزینه‌های کلانی برای آموزش و آزمون و خطا کردن‌ها و تجربه‌اندوزی‌های آنان پرداخته است، کنار گذاشتن کسانی که کارنامه مثبتی داشته‌اند و منشاء تحول بوده‌اند، آن هم درست در هنگام اوج بهره‌زایی ایشان، یا تمهید شرایط به‌گونه‌ای که خودشان کنار نشستن را ترجیح بدهند، زیان‌های بسیاری به کم و کیف حکمرانی در این سرزمین زده است. رفتاری را که با قائم‌مقام فراهانی و با امیرکبیر شد و پیش از آنان و پس از آنان نیز ده‌ها دولتمرد نامدار ایران‌زمین، هر یک به‌گونه‌ای (حبس، قتل، خانه‌نشینی، تبعید، و ...) آن را تجربه کردند، به شکل‌های دیگری، ادامه دادیم! آن روزها با خفه کردن و رگ‌زدن، و اکنون با کنار گذاشتن مدیران و کارشناسانی آگاه، اثرگذار، بهره‌زا، تحول‌گرا، با تجربه، و تبدیل کردن ایشان به انسان‌هایی فراموش شده، و گاه بی‌مصرف، با چرخش نیش قلم ... (برگرفته از توضیحات پشت جلد کتاب)
گفت‌وگوهای کتاب با این افراد انجام شده است: دکتر فیروز توفیق، دکتر عیسی کلانتری، دکتر محمد مالجو، مهندس حسین محلوجی، دکتر طهماسب مظاهری، دکتر رضا منصوری، دکتر محمدعلی موحد.