جانوران از یاد رفته

داستان با این جملات آغاز می‌شود:

"هیلدِ جادوگر در شهر پادشاهی موندور با زنی بی‌چیز درآمیخت و زن پسری زاد که یک چشمش سبز بود و چشم دیگرش سیاه. هیلد که چشمانی به سیاهی لجنزارهای فیربولگ داشت، چون باد از زندگی زن گذشت؛ اما کودکشان میک تا پانزده‌سالگی در موندور باقی ماند. میک پسری درشت‌جثه و قوی بود و نزد آهنگر شاگردی می‌کرد. آنان که برای تعمیر ارابه یا نعل‌بندی می‌آمدند، از کندی و ترشرویی او کارشان به ناسزاگویی می‌کشید و در این مواقع، حسی خزنده چون هیولایی در تاریکی لجنزار در وجود میک زنده می‌شد. برمی‌گشت و با چشم سیاهش نگاهشان می‌کرد. آن‌ها هم ساکت می‌شدند و از او فاصله می‌گرفتند. همچون آتشی که در دل هیزم نیم‌سوز و مرطوب خانه دارد رگه‌ای از جادو در جان پسرک وجود داشت. کم پیش می‌آمد که صدای زمخت و خشنش را صرف هم‌کلامی با کسی کند؛ اما وقتی در بازار اسبی، سگ گرسنه‌ای یا کبوتری در قفس را نوازش می‌کرد آتش جادو در چشم سیاهش شعله‌ور می‌شد و صدایش لطافت رویایی رود سلینون را می‌یافت ..."