نوشته "پرومته در دوزخ" با این جملات آغاز می‌شود:
"پرومته برای انسان امروزی چه معنایی دارد؟ می‌توان گفت بی‌شک انسان معاصر این عصیانگر قیام‌کرده مقابل خدایان را الگو و سرمشق خود قرار می‌دهد و این فریاد اعتراض و دادخواهی که هزاران سال پیش در بیابان‌های سرزمین سکاها به آسمان رفته اکنون در آشوبی تاریخی و بی‌همتا خاموش می‌شود. اما در عین حال چیزی به ما می‌گوید که این روح رنجور و آزرده هنوز در میان ماست و ما هنوز کر و ناتوانیم از شنیدن فریادهای بلند طغیان انسانی‌ای که این روح آزرده نشانِ مجرد و پرت‌افتاده‌ای از آن را برای ما آشکار می‌کند ..."