نویسنده در ابتدای مقدمه کتاب آورده:
"روزگاران ایران نگاه دیگری به تاریخ این سرزمین است - از آغاز تا امروز. درین نگاه تازه، دورنمای گذشته کوتاه و گذرنده است اما سرسری و شتابکارانه نیست: رویدادها به اجمال در بیان می‌آید اما بیان در حد ممکن از تامل خالی نیست. فرمانروایان از یاد رفته با خودکامگی‌ها، شکست‌ها و پیروزیهایشان درین نگرش در پی هم از پیش چشم عبور می‌کنند و درین عبور رستخیزگونه - که مرور بر تاریخ است - سعی می‌شود تا کارهاشان تفسیر شود، خط سیر کردارهاشان دنبال گردد و نقش آنها در تمدن و فرهنگ ایران که جز به ندرت و آن نیز غالبا به‌طور ناخواسته، سازنده هم نیست ارزیابی گردد. در نقل رویدادها، چون مجال بیان محدودست اینجا به همان اندازه که تفسیر آنها را ممکن سازد و معنی و جهت سیر تاریخ ایران را باز نماید می‌بایست بسنده کرد و در تفسیر آنها هم آنچه را در این مجال محدود، بیان‌کردنی نیست حوصله‌ی خواننده‌ی نکته‌یاب از سفیدیهای واقع در فاصله سطرها می‌بایست به درستی درک کند ..."