درباره كتاب 'ایران و تنهائیش':
هر گذشته‌ای درسی برای امروز در بر دارد، به شرط آنکه درست به آن نگاه شود. ما تاریخ خود را بیشتر در ضمیر ناآگاه خود حمل می‌کنیم، در حالی که نگرش آگاهانه‌تری از آن مورد نیاز است.
ایران که در یکی از حساس‌ترین نقطه‌های جهان قرار داشته، برخوردگاه تمدن‌ها و ماجراهای بزرگ بوده است. تاریخ او در آسیا با تاریخ چین و شبه قاره هند و میان‌رودان (بابل و آشور) و آسیای صغیر (ترکیه) و عربستان و سایر کشورهای خاورمیانه، و به طریق اولی افغانستان و آسیای مرکزی، و در غرب با یونان و روم و بخشی از اروپا، و نیز مصر و شمال آفریقا آمیخته است.
شاید کشور دیگری چون ایران یافت نشود که در طی این دوران چند هزار ساله با این همه سرزمین و قوم و تمدن سر و کار داشته باشد، که تعدادی از آنها از صفحه روزگار محو شده و برخی دگرگونی عمیق یافته‌اند. نتیجه آنکه ما گذشته از تاریخ سرزمین خود، یک تاریخ مشترک با دنیا داریم. مثلا ایران و هند، ایران و یونان، ایران و عرب و غیره ... که باید به آن بپردازیم. (برگرفته از توضیحات پشت جلد کتاب)